زودرنج بودن

زودرنج بودن نتیجهٔ خشم و غضبه!
و “خشم” یه واکنش طبیعی و نشونهٔ سلامتِ روح ماست البته تا وقتی که بتونیم کنترلش کنیم...
.
اصن بذارید یه جور دیگه بگم:
می‌دونید عصبانیتِ غیرقابل کنترل مثل چی می‌مونه؟
مثل اینه که شما از چشم و وقت و جون و پولت مایه بذاری، یه ساختمون بااُبُهت بسازی، بعد یه موشک بیاد همه‌ش رو نابود کنه‌. یا اینکه تمام سرمایه‌ت رو خرج یه زمین کشاورزی کنی، ولی توی ۲۰ثانیه آفت بزنه به همهٔ محصولت و خرابش کنه.
کنترلش سخته، خیلی هم سخته. هیچ‌کس منکرش نیست؛ ولی اگه بتونی توی اوج عصبانیت به اون ساختمونی که ساختی، به اون زمینی که چشم و امیدت بهشه فکر کنی و بترسی از خراب شدنش، کم‌کم آروم می‌شی.
چطوری؟
.
۱.ذهن شلوغت رو خلوت کن، هر روز صبح که بیدار می‌شی خط‌خطی‌های ذهنت رو بیار روی کاغذ به مقصد سطل آشغال.
.
۲.مرورِ خاطراتِ کسی که دیگه نیست به جز آزار و اذیت و درنهایت بروز خشم هیچ پیامد دیگه‌ای نداره، سخته ولی برای روح خودت احترام قایٔل باش و تلاش کن که اون آدم رو با خاطراتش دیگه ورق نزنی....
.
۳.جایی که می‌دونی امکان بروز خشونت هست، نرو یا کمتر برو.من باب مثال با خانوادت مشکل داری؟خب بشین تو اتاقت کارتو انجام بده...سکوتت خیلی از مسایٔل رو حل می‌کنه....
.
۴.موقع عصبانیت تغییر حالت بده:
اگه ایستاده‌ای، بشین
اگه نشستی، بایست
اگه ساکنی، راه برو و ...
.
۵.نفس عمیق بکش و تا ده بشمار بعد از گفتن عدد ده تمایلت به نمودِ خشم و عصبانیت کمتر می‌شه:)