به یاد خواهری که ستاره‌ی زندگی ما بود....

به یاد خواهری که ستاره‌ی زندگی ما بود

روزها و شب‌ها می‌گذرند، اما دلتنگی برای عزیز از دست رفته، هیچ‌گاه از قلب انسان رخت برنمی‌بندد. خواهر عزیزم، تو نه فقط یک عضو از خانواده ما بودی، بلکه ستون استواری بودی که همواره به ما امید و آرامش می‌بخشیدی. امروز که نیستی، حس می‌کنم قسمتی از وجودم با تو رفته است.

خواهرم، یادت همیشه در تمام لحظه‌ها زنده است؛ در صدای خنده‌هایی که با هم داشتیم، در نگاه‌های پرمحبتت، و در دست‌های گرمی که همیشه برای کمک به دیگران آماده بود. تو فقط خواهرم نبودی، بلکه دوستی صمیمی، مشاوری دلسوز و پناهگاهی برای لحظه‌های سخت زندگی بودی.

هر وقت به گذشته نگاه می‌کنم، خاطراتمان مثل فیلمی از جلوی چشمانم می‌گذرند. لحظاتی که با هم می‌خندیدیم، با هم گریه می‌کردیم و برای آینده رؤیا می‌ساختیم. چه شیرین بود روزهایی که تمام جهان فقط دنیای کوچک ما بود. اکنون می‌دانم که هیچ چیزی نمی‌تواند جای خالی تو را پر کند.

تو برای ما فقط یک خواهر نبودی، بلکه یک الگو از مهربانی و عشق بودی. یادم نمی‌رود که چقدر به خانواده اهمیت می‌دادی و همیشه سعی می‌کردی لبخند را به لب همه بیاوری. این یاد و خاطره‌ی توست که باعث می‌شود ما هر روز بیشتر قدر لحظه‌هایمان را بدانیم.

دلتنگی برایت بی‌پایان است، اما این دلتنگی با امید دیدار دوباره تسکین می‌یابد. باور دارم که تو در جایی بهتر از این دنیا هستی، جایی که نور و آرامش مطلق وجود دارد. خواهرم، بدان که تا همیشه در قلب من خواهی ماند. هر لبخند، هر قدم و هر لحظه از زندگی من، یادآور حضور تو خواهد بود.

این نوشته را برای تو می‌نویسم، نه برای خداحافظی، بلکه برای یادآوری این که تو هنوز بخشی از زندگی ما هستی. یادت گرامی و روحت در آرامش باد.

با تمام عشق،(برادرت علی).

 

پلن

هروقت تو زندگی برای اتفاقی، هرچند جزئی، پلن چیدم و آگاهانه قدم برداشتم و بخاطرش حتی به زور زدم تو دهن عادت هام، تهش به اندازه همین فیلم لذت نصیبم شد!

(بذار بجای اینکه متن رو ویرایش کنم و نکته اش گم بشه، اعتراف کنم که استفاده از واژه «هروقت» کاملا غلطه چون نمودارِ زندگی یک نمودار خطی نیست که همیشه همه چیز روشن و قابل پیش بینی و قابل اندازه گیری باشه!
شما بجای هروقت بخونید، خیلی وقت ها...)

مثال بزنم؟
همین دیشب که مقدمات چهار صبح بیدار شدن رو چیدم و برخلاف میل قلبیم گوشی رو گذاشتم کنار و رفتم توی رختخواب...

حالا احساس قوی بودن، شیرینی مطالعه در سکوت صبح، عطر چای تازه دم و شنیدن صدای ضعیف اذان و فس فس بخاری کوچیکترین جایزه این مبارزه اس!

مبارزه با چی؟

با وسوسه الکی بیدار موندن تا دیر وقت، با بی هدف گوشی دست گرفتن تا زمانی که شکاف پلک ها اجازه میده، ،با خودم، با علی سرکش درونم، با رها کردن خودم تو گردباد زندگی!

زندگی ای که خیلی دیر فهمیدم تماماً مبارزه اس...

که تک تک ثانیه هاش، تک تک دوراهی هاش، روتین ترین و تکراری ترین اتفاقاتش یک مبارزه تمام عیاره و اگه یک جنگجوی تمام عیار نباشی هیچی جلودار باختنت نیست!

آدمیزاد از وقتی که درست رو از غلط تشخیص میده دعوت میشه به یک نبرد عظیم با «خودش!»
با انجام بی هدف کارهایی که گند میزنن به پتانسیل هاش، به عادت هاش،به سبک و کیفیت زندگیش، به عزت نفسش، به فرصت هایی که یکی یکی میسوزن و غفلت نمیذاره حتی سوختنشونو ببینی!

و عاقبت نجنگیدن میدونی چیه؟
اینکه بالاخره یه روز وقتی که دیگه فرصت های خیلی کمی باقی مونده و چندان حق انتخاب نداریم، برمیگردیم پشت سرمون رو نگاه میکنیم و خاکستر سرد فرصت های سوخته رو میبینیم...
و آه که چه پایان تلخی!

مؤذن، «لا اله الا الله» آخر اذان رو میگه و بعد سکوت همه جا رو میگیره و حالا دوباره فس فس بخاریه که خودنمایی میکنه!

چشم میدوزم‌ به شعله آبی پشت شیشه، چای رو با جرعه های کوچیک و خرمای تازه مزه مزه میکنم و تو هزارتوی مغزم، لابلای کلمات و فکرها و غم ها و خاطرات و رویاها، دنبال جواب این سوال میگردم که داغ اون حسرته بیشتره یا درد این مبارزه؟...

میدونی زندگی رو کی برده؟
کسی که به همین یک سوال جواب درست بده!
جوابی که از آگاهی منشأ میگیره، نه جوابی که از کلیشه های ذهنی ما میاد!

سیاهی رفت...
عاشق این آبی نفتی آسمونم!
 

کتاب!

به دوستى میگفتم کاش بیشتر از یک بار به دنیا مى امدیم،من واقعا دلم میخواهد یک عمر مهندس باشم،یک عمر دایی باشم،یک عمر نقاش،یک عمر نویسنده،یک عمر گلخانه دار و...
اینکه به هرکارى ناخنک میزنم و نمیتوانم تا ته ته تهش بروم دیوانه ام میکند!
او گفت بهرحال واقعیت این است که ما فقط یک بار به دنیا مى اییم پس سعى کن جورى که دوست دارى زندگى کنى!
نشستم فکر کردم و دیدم که خیلى از محدودیت هارا ذهن مسموم خودمان برایمان ایجاد کرده،مثلا من فکر میکردم نمیشود که یک خانم دکتر بعد از برگشتن از مطب، روپوش و کفش هاى پاشنه بلندش را دربیاورد،بعد لباس کار و چکمه و دستکش بپوشد و با یک استکان چاى،توى گلخانه اش وسط کوهى از خاک و گلدان،چهار زانو بنشیند و هى گل قلمه بزند وهى کاکتوس هایش را بهم پیوند بزند و غنچه هایشان را بشمرد و کیف کند و مردم چپ چپ نگاهش نکنند!
فکر میکردم نمیشود که در آینده توى دفترم یک قفس قنارى داشته باشم و یک آکواریوم و یک عالمه کاکتوس که داداشم قلمه زده و من پرورش دادم!
خلاصه که خدا فقط یک بار فرصت زندگى کردن به ما داده و من فکر میکنم که تنها راه تجربه کردن زندگى هاى مختلف کتاب خواندن است!
چون فقط با کتاب خواندن است که میتوان یک بار بدنیا آمد ولى همزمان جنین شد،پیر شد،کور شد،گدا شد،پادشاه شد،هوو شد،معتاد شد،حیوان شد،دیوانه شد،قاتل شد،مقتول شد،عاشق شد،معشوق شد،نازا شد،خدا شد،بنده شد،مرد شد،زن شد و دنیا را جور دیگر و از زاویه اى دیگر دید!
خدارا شکر بابت خلق کتاب،درواقع بابت خلقِ نویسنده هایش!

سلام!

اصولا سلام چیز خیلی خوبیه!
شما از اسکیمو های قطب شمال که سورتمه سوار میشن تا مردم قبایل بورکینافاسو رو ببینی،همه وقتی همو میبینن به نشونه ی احترام به هم سلام میکنن!حتی آدمخوارای گامبالا گامبای آمازون که برگ دور نواحی پرینه خودشون میپیچن و عصر باهاش دلمه درست میکنن!وقتی همو میبینن دندوناشونو به نشونه سلام به هم میزنن!
اما خب یه گونه ی نادر داریم که این کارو نمیکنه و اون دانشجوی ایرانیه!
این گونه بعد از دیدن هم کلاسی خودش،بلافاصله سرش رو زیر میندازه،یا یه طرف دیگه رو نگاه میکنه و در حالت یابو آب دادن رد میشه!انگار همکلاسیش ویلای ارثیه پدریشو تو شمال خورده یه دبه آبم روش!😂
یا یه سری گولاخ مجازی هم داریم!اینا شب تو گروه کلاسی یا تو پی وی گرم سلام علیک میکنن با همه ...اما صبحش به محض دیدن یکی از همون آدما،هول میکنن و واسه این که مبادا سلام کنن ،گوشیشون رو سریع در میارن و تند و تند باهاش ور میرن و تو همون حین رد میشن!بازیگرای نایس و خوبین کلا که دیالوگاشونو از تو گالری گوشیشون میخونن😂(به اینا باید گفت:نکشیمون کارمند ماکروسافت اینقد سرت شلوغه!😅)
یه عده هم هستن که فقط وقتی کارشون گیره،سلام میکنن!یعنی کل یه ترم طرف از شعاع 2 کیلومتریت رد میشد دیوارو نگاه میکرد حالا که جزوه میخواد،نه تنها سلامی به گرمای خورشید عرض میکنه بلکه آرزوی اوقات خیر و نیک هم میکنه!اینا همون گرگایین که سلامشون بی طمع نیس😂
.
اما علت این موضوع تکراری واقعا چیه؟ببینین از حدود سن 18 تا 25سالگی بخش مهمی از شخصیت اجتماعی آدما شروع میکنه به شکل گرفتن و خب به خاطر تفکیک هایی که تو جامعه ی ما هستش،دقیقا تو این زمان ه که دو جنس با هم مواجهه بیشتری دارن و خب طبیعیه که بلد نباشن ارزش این کارو و سختشون باشه!پس چیز عجیبی نیس و نیازه به آموزش داره.
اما همین چیز به ظاهر خیلی ساده معضله تو خیلی از ورودیا و به خاطر همین اصن نوشتمش!
اما خارج از این بحث یه چیزیم بگم:یکی سلامتون کرد جو نگیرتتون!
وجدانن کسی تا حالا با سلام صبح بخیر خواستگاری و ابراز علاقه نکرده😂بعدم نترسین!لولو که ندیدین!این همون آقا یا خانوم فلانیه که کنارتون سر کلاس میشینه!ومپایر که نیس😂
.
خلاصه که سلام کردن بعد از "ارائه ی بلیط"،دومین چیزیه که نشونه ی شخصیت آدماس!و چه خوبه که تو یه جو و یه محیط که قراره چندین سال مث یه خانواده کنار هم باشن اتفاق بیافته...
همین!
پ.ن1:سلام به خود شمایی که تا ته متنو خوندین✋مرسی هستین❤
#موقت

زودرنج بودن

زودرنج بودن نتیجهٔ خشم و غضبه!
و “خشم” یه واکنش طبیعی و نشونهٔ سلامتِ روح ماست البته تا وقتی که بتونیم کنترلش کنیم...
.
اصن بذارید یه جور دیگه بگم:
می‌دونید عصبانیتِ غیرقابل کنترل مثل چی می‌مونه؟
مثل اینه که شما از چشم و وقت و جون و پولت مایه بذاری، یه ساختمون بااُبُهت بسازی، بعد یه موشک بیاد همه‌ش رو نابود کنه‌. یا اینکه تمام سرمایه‌ت رو خرج یه زمین کشاورزی کنی، ولی توی ۲۰ثانیه آفت بزنه به همهٔ محصولت و خرابش کنه.
کنترلش سخته، خیلی هم سخته. هیچ‌کس منکرش نیست؛ ولی اگه بتونی توی اوج عصبانیت به اون ساختمونی که ساختی، به اون زمینی که چشم و امیدت بهشه فکر کنی و بترسی از خراب شدنش، کم‌کم آروم می‌شی.
چطوری؟
.
۱.ذهن شلوغت رو خلوت کن، هر روز صبح که بیدار می‌شی خط‌خطی‌های ذهنت رو بیار روی کاغذ به مقصد سطل آشغال.
.
۲.مرورِ خاطراتِ کسی که دیگه نیست به جز آزار و اذیت و درنهایت بروز خشم هیچ پیامد دیگه‌ای نداره، سخته ولی برای روح خودت احترام قایٔل باش و تلاش کن که اون آدم رو با خاطراتش دیگه ورق نزنی....
.
۳.جایی که می‌دونی امکان بروز خشونت هست، نرو یا کمتر برو.من باب مثال با خانوادت مشکل داری؟خب بشین تو اتاقت کارتو انجام بده...سکوتت خیلی از مسایٔل رو حل می‌کنه....
.
۴.موقع عصبانیت تغییر حالت بده:
اگه ایستاده‌ای، بشین
اگه نشستی، بایست
اگه ساکنی، راه برو و ...
.
۵.نفس عمیق بکش و تا ده بشمار بعد از گفتن عدد ده تمایلت به نمودِ خشم و عصبانیت کمتر می‌شه:)
 

ابتذال

 

می دونید که چقدر شیفته ی فلسفی کردن اتفاقات ام
داشتم یه تحلیل می خوندم از اوضاع بورس و عجیب منو یاد جایگاه آدم ها انداخت
.
خلاصشو بخوام بگم می گفت گاها اتفاقات کوتاه مدت ممکنه از روی احساسات کمی بهت سود برسونن ، اما گذر زمان همه چیز رو مشخص می کنه
تحلیل طولانی و عمیقی بود
.
یاد تمام کسایی افتادم که تنها هنرشون ازدواج کردن بوده و به واسطه ی همون صدها هزار فالوور دارن (منظورم رو می دونید)
تو دلم گفتم زمان همه چیز رو مشخص می کنه
دیر یا زود آدم ها می فهمن دنبال چی باشن
.
من به گذر زمان معتقدم
معتقدم زمان جایگاه واقعی آدم ها رو بهشون تقدیم می کنه
معتقدم مهم نیست الان چقدر بالایی یا پایین ، مهم اینه که در طول زمان جایگاهت چقدر تغییر می کنه
.
دیروز به نون گفتم ابتذال مخاطب بیشتری داره
و وای که چقدر به این حرف ایمان دارم
اما همون قدر هم می دونم که مخاطب باید آروم آروم آگاه بشه
نه اجبار نیازه ، نه تنبیه ، که هر دو نتیجه ی عکس می دن
.
وقتی محتوای خوب به اندازه ی محتوای مبتذل در دسترس باشه ، با خودش آگاهی میاره
.
زیاد حرف زدم
نظر شما چیه؟!
چطور میشه جلوی ابتذال رو گرفت؟!

دوست داشتن

همیشه کسی را برای دوست داشتن انتخاب کن که اونقدر قلبش بزرگ باشه که مجبور نباشی برای اینکه توی قلبش جابگیری ، بارها و بارها خودت را کوچیک کنی ..."آل پاچینو"(شما ارزشمندین یادتون باشه!) 🍃بعضی آدما میان تو زندگیمون که شاید دور باشن خیلیی دور ولی اونقد صاف و روانن که ما خودمون متوجه نمیشیم چجوری اومده و رسیده تو قلب ما و اون وسط برای خودش جا باز کرده، حرف تورو میفهمه، مراقبه مبادا ناراحت بشی، وقتی میفهمه ناراحتی دنبال راهیه برا خوشحال کردنت، تورو "همونطور که هستی" جذاب میدونه، وقتشو برات خالی میکنه نه اینکه تو وقتای آزادیش بیاد سراغت، به حرفات گوش میده و با صبوری زیاد تک تک پیام هاتو پاسخ میده و...
اینجور آدمها با سکوت میان ولی با صبوری و محبتشون یه خونه سنگیه ضد زلزله وسط قلبت برای خودشون میسازن و موندنی میشن!
اینا همیشه هرچقدرم ازت دور باشن باز مث یه جمله ی حک شده پشت پلکن که با هربار پلک زدن احساسشون میکنی...
مراقب اینجورم آدمای نایاب زندگیمون باشیم🤗
دوستای قشنگم سلام😘
براتون آرزوی سلامتی و حالِ دلِ خوب دارم🌸
میدونم بازم طولانی نوشتم😂ولی خب حرف دلم بود به آدمای زندگیم که اگه خوندن بدونن من چقدر دوسشون دارم😍
دوستتون دارم 💓💛💓💛💓

19اردیبهشت99
"بامداد"

 

این داستان بیا آشتی کنیم...

چند روزه دارم به این فکر میکنم که
ماها چقدر اشتباه میکنیم ؟!
قبول داریمشون ؟!
جبران میکنیم یا نه ؟!
در مورد خودم اگه بخوام بگم ،
 آره من خیلیییییی اشتباه میکنم متاسفانه 
ولی جالب اینه که نود و نه و نود ونه صدم
 درصدش غیرعمدیه ! فرض کن ! 
من ندونسته اشتباه میکنم ؛
من ندونسته دل کسی رو میشکونم ؛
من ندونسته ... خب بعدش ؟!
وقتی که شبا میخوام سرمو بزارم روی بالشت ،
هزاربار خودمو میبرم به دادگاه ذهنم ؛
هزاربار خودمو مواخذه میکنم ؛
هزاربار خودمو سرزنش میکنم ...
حتی بعضی وقتا تا صبح خوابم نمیبره ؛
که نکنه حق کسی رو ضایع کردم ...
و میدونین بعدش چیکار میکنم ؟!
بجای اینکه بشینم و غصه بخورم ،
معذرت خواهی میکنم .سعی میکنم جبران کنم ...
در حد توانم ... و بعد ...
کنارش میمونم تا منو ببخشه ...
اون لکه سیاه تو دلش بزرگتر نشه ...
اینایی که گفتم راه و رسم معذرت خواهیه
بشینیم خودمونو مواخذه کنیم نه ؟
اگه حقی رو ضایع کردیم ، جبران کنیم ...
پ.ن : ی روز سر ی کار معین،
بیش از حد واکنش نشون دادم ...نگاهم کرد ...
هیچی نگفت...بعد از معذرت خواهی ،
این تنها راهی بود که میتونستم از دلش دربیا براش خوراکی خریدم ....

خودشم مثل دوستش شیکموعه..

 

بهترین نماز دختر کوچولو

سلام سحر بخیر خوابین یا بیدار؟
آماده شنیدن قصه هستین؟😌

ﺩﺭ ﺳﺘﺎﺩ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﻔﺘﯿﻢ:
ﺁﻗﺎﺯﺍﺩﻩﻫﺎ، ﺩﺧﺘﺮﺧﺎﻧﻢﻫﺎ،از ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﯾﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﺪ. 

ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﯾﺎﺯﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺖ، ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑُﻬﺘﻤﺎﻥ ﺯﺩ، ﺩﺧﺘﺮ ﯾﺎﺯﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ، ﻣﺎ رﯾﺶﺳﻔﯿﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﮐﺮﻧﺶ ﻭﺍﺩﺍﺷﺖ. 

نوﺷﺖ ﮐﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﯽﺭﻓﺘﻢ ﯾﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﻏﺮﻭﺏ ﻣﯽﮐﻨﺪ.

ﯾﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻡ، ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎﯾﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻡ.

بابام ﮔﻔﺖ: ﺧﻮﺏ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺨﻮﺍﻧﯽ، ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﻮﯼ ﺟﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ، نمی شود.

ﮔﻔتم: ﺑﺮﻭﯾﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﻧﮕﻪﺩﺍﺭ، پدﺭ ﮔﻔﺖ: ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﭽﻪ ﻧﮕﻪ ﻧﻤﯽﺩﺍﺭﺩ.

ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻟﺘﻤﺎﺳﺶ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ. 
بابام ﮔﻔﺖ: ﻧﮕﻪ ﻧﻤﯽﺩﺍﺭﺩ. 
ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ. 
بابام ﮔﻔﺖ: ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﻧﮕﻪ ﻧﻤﯽﺩﺍﺭﺩ، ﺑﻨﺸﯿﻦ. ﺣﺎﻻ ﺑﻌﺪﺍً ﻗﻀﺎ ﻣﯽﮐﻨﯽ. 

دیدم ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻏﺮﻭﺏ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻔتم ﺑﺎﺑﺎ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﭘﺪﺭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪ.

ﺍﻣﺎ ﮔﻔتم: پدﺭ، ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻩ ﻣﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﻡ.

ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺳﺎﮐﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ، ﺯﯾﭗ ﺳﺎﮎ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ، ﯾﮏ ﺷﯿﺸﻪ ﺁﺏ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ . ﺯﯾﺮِ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻫﻢ ﯾﮏ ﺳﻄﻞ ﺑﻮﺩ، ﺁﻥ ﺳﻄﻞ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ . ﺩﺳﺖِ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ، ﺷﯿﺸﻪ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ، ﺳﻄﻞ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ . ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﻭﺳﻂ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻭﺿﻮ ﮔﺮﻓﺖ .

ﻗﺮﺁﻥ ﯾﮏ ﺁﯾﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: "ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻬﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﯾﻢ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ ﺍﺧﻼﺹ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،" ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ، ﺷﯿﺮﯾﻦﮐﺎﺭﯼ کنید ، 

ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺷﻮﻓﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﯾﺪ ﻛﻪ ﺩﺧﺘﺮﺑﭽﻪ ﻭﺳﻂ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﺿﻮ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ،

ﭘﺮﺳﯿﺪ : ﺩﺧﺘﺮ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟

ﮔﻔت : ﺁﻗﺎ ﻣﻦ ﻭﺿﻮ ﻣﯽﮔﯿﺮﻡ، ﻭﻟﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺁﺏ ﺑﻪ ﻛﻒ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻧﭽﮑﺪ . ﺑﻌﺪﺵ ﻫﻢ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ، ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ . 

ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺷﻮﻓﺮ ﯾﮏ ﻛﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﮕﻔﺖ .

ﺑﻪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ : ﻋﺒﺎﺱ ﺁﻗﺎ، ﺑﺒﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﭽﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﺿﻮ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ .
ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺟﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﯾﺪ، ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﻢ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﯾﺪ. ﻣﺪﺍﻡ ﺟﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﯾﺪ، ﺁﯾﻨﻪ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﯾﺪ، ﺟﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﯾﺪ، ﺁﯾﻨﻪ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﯾﺪ.ﻣﻬﺮ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺖ. 

ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ : ﺩﺧﺘﺮ ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﯽ؟ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ، ﻣﻦ ﻣﯽﺍﯾﺴﺘﻢ.

ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻧﻤﺎﺯﺕ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺩﺧﺘﺮﻡ، ﺁﻓﺮﯾﻦ .

ﺩﺧﺘﺮ ﻣﯽﮔﻔﺖ: ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ، ﻣﻦ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ.

ﯾﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﺗﻮﺑﻮﺳﯽﻫﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﯾﻜﯽ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻡ، ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻡ. 

ﺷﺨﺺ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ: ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﭼﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﻫﻤﺘﯽ ﺍﺳﺖ، ﭼﻪ ﻏﯿﺮﺗﯽ، ﭼﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﯼ، ﭼﻪ ﺻﻼﺑﺘﯽ، ﺁﻓﺮﯾﻦ، ﻫﻤﯿﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﻭﺯ ﻗﯿﺎﻣﺖ، ﺣﺠﺖ ﺍﺳﺖ. ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﮐﺮﺩ، ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ.

ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺁﻧﻬﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ .

ﺩﺧﺘﺮ ﻣﯿﮕﻔﺖ: ﯾﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﯾﮏ ﻋﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﻨﺪ . 
می ﮕﻔﺖ: ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ.

سؤال : 
آیا خدا به عبادات ما نیاز دارد که فرمان داده نماز بخوانیم و رو به کعبه بایستیم؟ 

پاسخ: 
اگر همۀ مردم رو به خورشید خانه بسازند چیزى به خورشید اضافه نمى‌شود.

و اگر همه مردم پشت به خورشید خانه بسازند، چیزى از خورشید کم نمى‌شود. خورشید نیازى به مردم ندارد که رو به او کنند، 

این مردم هستند که براى دریافت نور و گرما باید خانه‌هاى خود را رو به خورشید بسازند. 

خداوند به عباداتِ مردم نیازى ندارد که فرمان داده نماز بخوانند.

این مردم هستند که با رو کردن به او از الطاف خاص الهى برخوردار مى‌شوند و رشد مى‌کنند. 

🌷 خداوند متعال در قرآن مى‌فرماید: 
اگر همۀ مردم کافر شوند، 
ذرّه‌اى در خداوند اثر ندارد، 
زیرا او از همۀ انسان‌ها بى‌نیاز است. 
«اِن تکفروا انتم و مَن فى الارض جیمعاً فانّ اللّه لغنىٌّ حمید»

گوینده:حاج آقا قرائتی

ألـلَّـهُـمَــ عَـجِّـلْ لِـوَلـیِـکْ ألْـفَـرَج

نماز

بسم الله الرحمن الرحیم

کَم مِن فِئَةٍ قَلیلَةٍ غَلَبَت فِئَةً کَثیرَةً بِإِذنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصّابِرینَ

خوشا انان که دایم در نمازند

 

دارم فکر میکنم که قران چقدر ایه های خوبی داره و چقدر به ادم انرژی میده و چقدر ادم های کم لطفی هستیم که خیلی کم استفاده میکنیم از قران و نماز.

البته  انتقاد زیادی دارم برای سیستم اموزشی دینی در مدارس و خانواده هامون به قول استاد پناهیان : (خدایا به خواطر تمام بی نماز ها نماز خون ها رو ببخش ) بله دقیقا درسته 

اولین قدم و هدف از نماز خوندن رو خوندن به روش درست و مودبانه است 0

نباید نماز  تاجرانه بخونیم ، نماز تاجرانه نمازیه که از اول نماز به فکر دردا و مشکلاتمونیم و فقط میگیم خدا بده بده بده حل کن مشکلمو حل کن درست کن... (قانونش اینه که کفشتون رو در بیارید)وقتی مشرف میشید حرم امام رضا اگه کفشتون رو ندید به کفش داری همش به فکر این هستید که کفشتون رو گم نکنید بله کفش استعاره از مشکلاته اما اینجا کفشدار خداس مشکلاتت رو قبل نماز بده به کفش داری و فقط نماز بخون.

از دوستایی که یو گا رفتند پرسیدم خیلی عجیبه شباهت برخی از حرکات یوگا با حرکات نماز و این نشون امیده ارامش بخش هم هست .

به یه تعریف دیگه  ما باید سرباز باشیم اما منظور از سرباز بودن چیه؟

شما فکر کنید برید سربازی و عمو یا دایی تون قرمانده شما باشه درسته که تو خونه و خونواده با هم بگو بخند دارید اما اگه تو پادگان احترام نظامی بهش نکنید (پانکوبید ) اضافه خدمت میخورید ...

اما سوال اینجاست که چرا اضافه خدمت بهتون میزنه ؟؟؟؟

چون براش مهمه که اطاعت از دستور فرمانده رو یاد بگیری تا اگه یه روزی جنگ شد فقط تابع دستورات اون باشی و حاضر باشی جونت رو هم بدی تو این راه....

 

*در اخر الزمان مردمانی بر علیه دین می ایستند که از دوسداران اهل بیت اند 

*همه ما از شهادت سردار سلیمانی ناراحت شدیم اما حیف فقط ناراحت شدیم به قولها شهدا گریه کن نمیخواهند ره رو میخواهند ، در شهادت بسته نشده راهش هم مشخصه تابلو هم داره اما چرا شهید کم شده ؟ کاش درس قران ودینی فرا تر از درس و امتحان و کنکور بود  ....

نماز و پولدار شدن

سخنرانی چگونه نماز خوب بخوانیم استاد پناهیان

پیج اینیستای من